Renald pleit met zijn stichting voor betere mentale begeleiding voor topsporters en extra ogen binnen de amateursport in de vorm van een vertrouwenspersoon/buddy waar iedere sporter terecht kan. Deze vertrouwenspersoon moet daadwerkelijk het vertrouwen hebben van de sporters en niet een papieren functie zijn, zoals dit nu nog vaak wel het geval is.

De vertrouwenspersoon kan ook hulp bieden bij problemen thuis. Het komt regelmatig voor dat kinderen in de knel zitten door problemen binnen het gezin. Denk bijvoorbeeld aan ouders die in een scheiding liggen, mishandeling, pesten, spanningen door werk, verslaving, geldproblemen, zorg voor andere kinderen, enzovoort.

Een kind dat op het veld staat te sporten, draagt deze moeilijkheden met zich mee. Niet elke sporter durft bij een trainer aan te kloppen om over zijn problemen te praten. Vaak bestaat de angst dat het ten koste gaat van zijn/haar plaats binnen het team, het wordt gezien als gezeur door de trainer of dat het niet hoort bij (top)sport om je kwetsbaar op te stellen. Een vertrouwenspersoon zou hierbij een goede oplossing kunnen bieden.

Met name in de topsport is zogenaamd ‘please-gedrag’ een bekend fenomeen. Jonge topsporters hebben er alles voor over om maar in de smaak te vallen bij de trainer(s) en gaan daar vaak heel ver in.

Daarnaast heeft niet elke trainer oog voor persoonlijke problematiek. Zij zijn vaak niet pedagogisch geschoold om deze problemen te herkennen en aan te pakken.

Wat een trainer wel ziet, is wanneer een speler niet goed presteert. Omdat zij niet op de hoogte zijn van de achterliggende problematiek, zien zij geen directe verklaring voor verslechterde prestatie. Door middel van een goede vertrouwenspersoon kan voorkomen worden dat er veel talent verloren gaat. De vertrouwenspersoon biedt communicatie tussen trainer en speler.

Uiteraard dient een vertrouwenspersoon ook misbruik en intimidatie te herkennen, bespreekbaar te maken en hiervoor hulp te bieden.